خبرها هم ضد و نقیض است و هم ترسناک، هم سکوت است و هم فریاد و این هوادار را بیشتر آزار می دهد، این هوادار را بیشتر مضطرب می کند، هفته سوم و شکست برابر استقلال خوزستان زمان اخراج و برکناری سرمربی تیم است، آن هم کسی که فرزند خود استقلال است و مهمتر از آن کسی است که فصل گذشته رکورددار بیشترین و مداوم ترین صدرنشینی فصل را داشته و اینکه تا هفته آخر هم برای قهرمانی امید داشته اینگونه ظرف سه هفته باید کنار برود.
اینکه چه اتفاقی افتاد و این تصمیم خیلی زود گرفته شد هم از آن باخبریم و هم از سویی دیگر هنوز پریشان و شوک زده هستیم که برکناری و اخراج آیا حاصل نتیجه گیری این سه هفته تیم جواد نکونام است یا حاصل زبان سرخ سرمربی است یا حاصل... هر چیز دیگری.. اما اینطور برکناری هرگز شایسته نه استقلال است و نه جواد نکونام.
این مطلب را دیگر خوب می دانیم، لااقل کسی را در هفته سوم برکنار یا اخراج می کنند که سه هفته ناامید و سه شکست بد و متوالی داشته باشد، با کسی در هفته سوم خداحافظی می کنند که امید نتیجه گیری به او و تیمش را نداشته باشند اما انگار داستان فراتر از همه اینهاست، یعنی هیچ کدام از اینها نیست و داستان اصلا چیز دیگری است.
و حال مانده ایم که جانشین جواد نکونام چه کسی می تواند باشد؟ اصلا چه کسی باید باشد؟ حال درست است که نکونام در یک فصل و سه هفته اخیر نتوانست برای تیمش جام و قهرمانی بدست بیاورد اما نمی توان او و صدرنشینی مداوم فصل گذشته و حتی امید به قهرمانی اش تا هفته پایانی را نادیده گرفت، هر چند برای هوادار استقلال همه این رکوردها جام و قهرمانی نمی شوند و هواداری که فصل های متوالی است که تنها از تیمش ناکامی دیده و عدم قهرمانی تنها با جام دل خوش می شود همین.
اما حال آیا جانشین نکونام کسی است که شایسته و در حد و اندازه های نیمکت استقلال است؟ آیا کسی است که از نظر فنی بالاتر و بهتر از جواد نکونام است؟ آیا کسی است که می توان از او نتایج بهتری از سرمربی قبلی درخواست کرد؟ آیا جانشین جواد نکونام که یک خارجی است در اولین فصل حضورش جام و قهرمانی می آورد؟
این سؤالاتی است که هوادار استقلال در ذهن خود بارها و بارها می پرسد و جوابی برای آن پیدا نمی کند؟ از مسئولان باشگاه و تیمش می پرسد اما باز جوابی نمی شنوند و همین طور می ماند و نمی داند که آیا این برکناری رسمش است یا رسمش نیست؟!

17 شهریور 1403