چقدر این جمله تکراری است، چقدر با این جمله ما روزگار گذرانده ایم، چقدر این جمله با ما عجین شده است، خودمان هم هر فصل از نوشتن آن عاجز شده ایم، به درد آمده ایم، اما اینبار می خواهیم مقداری تغییرش دهیم، می خواهیم بنویسیم که این هوادار استقلال نیست که بیچاره است، این شما هستید که بیچاره اید که با همین چند صباح حضورتان روی صندلی مدیریت و مالکیت باشگاه استقلال برای خود آه و نفرین و عذاب می خرید و ذخیره می کنید.
این شما هستید که بیچاره و نالان و آشفته اید که برای خود آتشی می خرید که خودتان در آن خواهید سوخت، هوادار آبی هرگز بیچاره نیست، درست است افسوس می خورد، گریه می کند، ناله می زند، فریاد می کشد و با این درد روزگار می گذراند اما هرگز بیچاره نیست، هرگز درمانده نیست و این شما هستید که بر منصب مدیریت و مالکیت باشگاهی نشسته اید که ناکارآمدید و نتوانسته اید رضایت صاحبان اصلی باشگاه را جلب کنید، این شما هستید که باید بعدها به کسان دیگری پاسخگوی ناکارآمدی و بی درایتی و کم کاری خودتان را بدهید و هرگز برای خود ثواب و درود جمع نمی کنید.
آری هوادار استقلال نه حالا و نه هیچ زمان دیگری بیچاره نیست و بیچارگان اصلی کسانی هستند که به اسم خدمت به استقلال، به اسم موفقیت استقلال وارد باشگاه و تیم استقلال شدند اما بدتر از بد عمل کردند و تا آخرین زمانی که توان و قدرت ایستادن و ماندن در باشگاه را دارند ماندند و ایستادند و با آه و نفرین هواداران آبی کنار رفتند.
مطمئن هستیم که روزی روزگاری تیم استقلال باز به روزهای خوش خود سلام خواهد کرد هر چند پس از یک دهه، هر چند پس از چندین و چند سال اما آنچه که در باشگاه و تیم استقلال می ماند تعصب و خدمت و موفقیت هایی است که فراموش نشدنی می شوند.

17 شهریور 1403