استقلال و بویژه هواداران آبی 10 روز سخت و پر التهاب و اضطراب و اعصاب خوردکنی را پشت سرگذاشتند، شنیدن خبر برکناری جواد نکونام پس از آن شکست کابوس وار، آوردن اسم های مختلف خارجی برای جانشینی او، همین طور اوضاع بد و بدتر می شد، اصلا معلوم نبود که قرار است که اتفاقی بیفتد، اصلا مشخص نبود که تصمیم مدیران و مالک باشگاه استقلال برای نیمکت آبی پوشان چیست، انگاری تنها برای فرار از اصل مطلب می خواهند صورت مسئله را پاک کنند و هر روز در این امتحان سخت بیشتر سردرگم می شدند و بالاخره هیچ چیز برای حال حاضر و فعلا آب از آب تکان نخورد تا شاید برای بعد... .

آرامشی که تیم استقلال و هواداران آن در این 10 روز از دست دادند و دلهره هایی که تجربه کردند و استرس هایی که با تمام جان خود تحمل کردند هرگز قابل فراموشی نیست، هرگز به این سادگی ها از یاد رفتنی نیستند حتی اگر مدیران باشگاه تصمیم برای بازگشت این آرامش یعنی عدم تغییر روی نیمکت و فرصت دادن دوباره به جواد نکونام باشند.

به واقع هنوز هوادار سردرگم و مستأصل مانده است که چگونه می شود سرمربی تیمی که سه هفته اول فصل یک شکست بدست آورده را به این زودی ها برکنار شده ببینند؟ حال اگر نتایج طور دیگری رقم می خورد و وخیم تر از این بودند می توان تصمیم شان را پذیرفت اما با یک شکست اینطور اوضاع را آشفته ساختن هرگز قابل باور نبود؟ مدیران و مالک باشگاه استقلال به جای اینکه بهترین تصمیم و مؤثرترین و آرام بخش ترین راه را انتخاب کنند به بدترین و سخت ترین و وخیم ترین راه تن دادند که بالاخره پس از گذشت 10 روز از تصمیم خود برگشتند حال به هر بهانه و دلیلی که شاید ما از آن بی خبر باشیم... .

حال ما مانده ایم و تیم و نیمکتی که قرار است یک هفته دیگر اولین بازی آسیایی خود را انجام دهد و در کمتر از سه هفته دیگر دربی پایتخت را برابر رقیب سنتی برگزار کند، آیا این آرامش حداقل توسط تیم استقلال و کادرفنی قابل بازگشت است؟ آیا مدیران و مالک باشگاه که ساده ترین کار یعنی دادن بیانیه برای آرام کردن اوضاع را بلد نیستند دست به این کار خواهند زد؟ نمی دانیم، واقعا نمی دانیم... اما تنها امیدواریم که اوضاع از این شرایط خارج شود و دوباره بتوانیم رنگ آرامش را به خود و تیم محبوبمان دوباره شاهد باشیم.

19 شهریور 1403