دلمان گرفت بسیار هم گرفت... واقعا چه فکر می کردیم و چه اتفاقی افتاد؟!
وقتی درون باشگاه و درون تیم مان خودمان دست به خودکشی خودمان می زنیم دیگر چه انتظاری از غریبه و دشمن و بدخواه داریم.
نمی گوییم که گفته های داود حقدوست اشتباه است.. نمی گوییم که داود حقدوست دارد دروغ می گوید یا اینکه به دستور فرشید سمیعی چند روز مانده تا دربی با گلوله هایش (منظور زبان سرخش) دارد به درون تیم شلیک می کند.
طرف مقابلش هم درست جواد نکونام است، درست کادرفنی است و درست نهایت کار تیم استقلال است و بس.
بر فرض اگر تمام گفته های مشاور مدیرعامل درست و منطقی هم بوده باشد که ما در اینجا هرگز منکر آن گفته ها نمی شویم و باید هم صحبت های جواد نکونام را در مورد تمام این گفته ها و ادعاها بشنویم و سپس کلاه آقایان را قاضی کنیم اما...
حتی اگر آقایان در پشت پرده به مرور منتظر عدم نتیجه گیری و شکست جواد نکونام بودند اینطور افشاگری ها و این مصاحبه نزدیک به یکساعت در غروب روز شنبه و چهار روز مانده تا دربی خیلی زودتر این اتفاق را نزدیک کرد.
حال آقایان منتظر نشسته اند تا روز چهارشنبه با شکست استقلال در دربی جشن بگیرند و آنوقت تمام صحبت های امشب خود را تایید کنند و به دنبال یک سرمربی دیگر باشند.
آری دلمان گرفت که چرا آقایان در باشگاه استقلال دلسوز نیستند... که چرا آقایان درون باشگاه منفعت استقلال را نمی بینند و تنها منفعت خودشان مدنظر است.
ای کاش یکی بود و این جمله را درست برایشان معنی می کرد ((هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد)).

31 شهریور 1403