می گویند چرا هوادار صبوری نمی کند؟ هوادار استقلال اگر صبوری کند تیمش به نتیجه می رسد! اگر پای تیمش بماند، اگر پای سرمربی اش بماند، اگر پای مدیرش بماند در طولانی مدت به نتیجه و هدف می رسد و اینقدر هر چند ماه یکبار اعتراض نکند. بگذارد تیمش کارش را بکند.
اما نمی گویند که هوادار آبی چند فصل است که آب خوش از گلویش پایین نرفته است؟ نمی گویند هوادار آبی چند فصل است رنگ قهرمانی را به خود ندیده؟ چند فصل است در حسرت فتح دربی مانده و به خوشی نرسیده است؟ چند فصل است که قهرمانی های تیم رقیبش را به نظاره می نشیند و نابودی تیمش را به مرور می بیند؟
نمی گویند که باید جایی صبوری کرد و فرصت داد که امید نتیجه گرفتن وجود داشته باشد. جایی باید حوصله کرد که بدان طرف مقابلش کارش را به خوبی انجام خواهد داد و روسفیدت می کند، اما وقتی جایی برای امید داشتن نیست پس نمی توان هم صبوری کرد.
استقلال بیش از یک دهه است که به این روز افتاده و عده ای به واقع دوست ندارند که اوضاع استقلال درست شود.
نمونه اش گماردن مدیرانی که با جو استقلال آشنا نیستند، با جو فوتبال آشنا نیستند و دلسوز تیم استقلال نیستند، نمونه اش گماردن کادرفنی کم تجربه یا بی تجربه و ناکاربلد است، و جذب بازیکنانی که در حد و اندازه های پیراهن آبی استقلال نیستند و این چنین می شود که نمی توان از هوادار انتظار صبوری داشت وقتی اوضاع را این چنین می بیند.

10 مهر 1403