سهراب بختیاری زاده در اولین هو شدنش پس از کسب یک تساوی بد به عنوان مربی موقت در کنفرانس پایان بازی بسیار ابراز ناراحتی کرد، به طوری که چندین و چندبار گفت که او مقصر نیست و بازیکنانش بهترین بازیشان را انجام دادند و سزاوار این شعارها نیستند.
بارها و بارها هم گفت که در صورت انتخاب سرمربی خارجی از روی نیمکت استقلال خواهد رفت، اما فراموش کرد که دوباره بگوید که نشستن روی نیمکت استقلال آن هم حتی برای یک بازی هم برایش یک رزومه است، برایش یک افتخار است، او مثل کریم باقری نبود که پس از طی کردن سالها دستیاری مربیانی همچون برانکو و گل محمدی و ویرا و گاریدوا بتواند برای چند بازی به عنوان مربی موقت قرار بگیرد.
بختیاری زاده بارها و بارها از شعارهای هواداران ابراز تاسف کرد اما حتی یکبار هم خودش را جای هوادار قرار نداد، آری آقای بختیاری زاده حالا با این شعارها خودت را جای هوادار گذاشتی؟ متوجه شدی که هوادار چه فصل کابوس وار و عذاب آور و دردناکی را تحمل می کند... اگر امروز شعار حیا کن رها کن سر داد چون دیگر به این جایش رسیده است.
آقای بختیاری زاده شما که با یک شعار حیا کن رها کن اینطور منقلب شدی و در کنفرانس زبان به اعتراض و گلایه و تاسف و این حق من نیست و من مقصر نیستم و همه چیز روی سرم خراب شده است و از این جور حرفها سر دادی.. حال خودت را جای هوادار نگون بختی بگذار که از ابتدای این فصل با هر تساوی و با هر شکست تیمش مرد و زنده شد، در حسرت بردهای سریالی حتی دو برد متوالی سوخت اما به چشم خود این بردها را ندید.
آقای بختیاری زاده اگر جنابعالی با اولین شعار حیا کن رها کن اینطور از خود بی خود شدی، پس این هوادار چه بگوید که 18 بازی در لیگ از طرف بازی بازیکنان تیمش، از عملکرد بسیار ضعیف مربیانش در حال ذوب شدن است و کسی به آنها حق نمی دهد.
نه آقای بختیاری زاده باید اینبار بگوییم که شما هم حتی به اندازه یک بازی، حتی به اندازه چند بازی بخاطر توقف تیمت مورد مؤاخذه قرار می گیری و بخشی از این تقصیرها هم گردن شما است، می توانی خیلی سریع تر از آن موعدی که مدیران باشگاه برایت تعیین کرده اند عطای این نیمکت را به لقایش ببخشی و دیگر دنبال بهانه های بیشتر نباشی.

16 بهمن 1403