رفتن سهراب بختیاری زاده شوکه مان نکرد چون انتظارش را از مدتها پیش داشتیم، درست از پس از رفتن موسیمانه، درست یک بازی پس از رفتن موسیمانه، درست پس از آن شعارهای حیاکن رهاکن ها، اما ماند و ماند تا بالاخره خودش نامه استعفایش را نوشت و رفت.
استقلال تا قبل از او سرمربی داشت و با آمدن او شد مربی موقت، حال استقلال همین مربی موقت را هم ندارد، لااقل برای بازی امروز برابر نساجی، حالا پس از این بازی و تا بازی پنج شنبه و دربی خدا می داند که چه اتفاقاتی خواهد افتاد.
هواداران آبی این فصل همه اتفاقات را یکی پس از دیگری تجربه کرده اند، از تغییر مالک باشگاه، از تغییر نماینده هلدینگ در باشگاه، از تغییر مدیرعامل در باشگاه، تغییر سرمربی در باشگاه، رفتن سرمربی خارجی و رفتن مربی موقت و حال نیمکت خالی از هر نفر اول و دومی.
اتفاقی که کم آن را تجربه نکرده ایم، از فصل 86-87 و رفتن مرحوم حجازی، از جانشینی فیروز کریمی و یک بازی آخر فصل که فیروز کریمی هم استعفایش را نوشت و رفت و استقلال در هفته پایانی لیگی که در آن سیزدهم شد نه سرمربی داشت و نه مربی موقت.
از فصلی که استراماچونی نیمکت استقلال را رها کرد و رفت، یکی دو بازی نیمکت نه سرمربی داشت و نه مربی موقت و وریا و تعدادی دیگر از عوامل تیم را جلو بردند، و از این قبیل اتفاقاتی که استقلال تجربه کرده است و با آن غریبه نیست، این فصل باز تکرار شد در فصلی که شاید عجیب تر از تمام فصل هایی باشد که آنها را ذکر کردیم.
استقلال این فصل فراتر از استقلال سال 86 و استقلال سال 98 چند مدیر، چند سرمربی و مربی موقت به خود دید و این عجیب ترین فصل حداقل یکی دو دهه اخیر تاریخ باشگاه استقلال بوده است.

4 اسفند 1403