واقعا مانده ام چه بنویسم، تمام کلمات تکراری هستند، تمام جملات تکراری اند، واقعا چه بنویسم که حق مطلب ادا شود، اصلا نای نوشتن نداشتم، آنقدر افسرده شده ام که دیگر نمی توانم از توضیح واضحات چیزی بگویم، جمله ای بنویسم، مطلبی بنویسم، دیگر چه تفاوتی می کند که دشمن شاد شده ایم یا می شویم، اوضاع مان از این حرفها گذشته است، تلخ ترین فصل، تلخ ترین اتفاقات و تلخ ترین نتایج که آقایان خودشان را در پس صعود به مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی و صعود از گروه لیگ نخبگان آسیا پنهان کرده اند.
اتفاقات بدتر مطمئنا از دوشنبه هفته آینده استارت خواهند خورد، شکست بد برابر النصر در تهران و پس از آن بازی برگشت در عربستان.. آنجا دیگر فصل ناکامی ها تمام می شود، دیگر نه تاجرنیا می آید و از افتخارات تیمش نسبت به پرسپولیس آن هم صعود به مرحله بعدی جام حذفی و آسیا در غیاب پرسپولیس است صحبت می کند و نه تیمی مانده که بخواهد فصل را به پایان برساند.
سهم این هوادار همچنان اشک است، چیزی تغییر نکرده است جز اینکه بد تبدیل به بدتر شده است و هم تقصیر کار مشخص است و هم دلایل و دیگر حرفی باقی نمی ماند حتی اگر بخواهیم تا صبح به نظری جویباری چیزی بگوییم، به تاجرنیا حرفی بزنیم، به هیات مدیره خوبمان این شکست را تبریک بگوییم، به بازیکنانمان که همچنان در دربی ها می بازند و انگار نه انگار... .

9 اسفند 1403