یکی از تکراری ترین و مزخرف ترین عملکرد مدیریتی در هر زمان در باشگاه استقلال تعلل و خونسردی و بی تفاوتی و از طرفی دیگر وعده های دروغین است که همان طور که بارها و بارها گفته ایم و نوشته ایم تنها از مدیری به مدیر دیگر در حال انتقال است.
نه کریمی توانست این اوضاع را درست کند و ادامه داد، نه خطیر علاقه ای به عدم تکرار این عملکرد را داشت، نه سمیعی و نه حالا نظری جویباری و حتی قبل تر از دوره همه این مدیرانی که نامبرده شد.
شاید در طول یک دهه گذشته تنها در فصلی که آجرلو مدیریت باشگاه را برعهده داشت و مجیدی سرمربی بود یک آرامش نسبی و کاملا محسوس دیده و احساس شد. در بقیه فصل ها و دوره ها باشگاه استقلال هر چه آسیب و ناکامی دیده از بی کفایتی و بی درایتی و ناکاربلدی مدیرانش بوده است.
مدیری که هیچ علاقه ای بر انجام کار درست ندارد و از طرفی دیگر بر کار و راه اشتباه و غلط خود مبنی بر درستی کارش هم صحه می گذارد.
این فصل هم مثل تمام فصل های گذشته استقلال با مدیرانش به جایی نخواهد رسید، وقتی هنوز در انتخاب سرمربی خارجی بزرگ به نتیجه نرسیده اند و از امروز به فردا تبدیل شده اند از این هفته به هفته بعد، وقتی هنوز تمدیدی ها و جذب بازیکن ستاره را منوط به انتخاب سرمربی می دانند، تنها و تنها یک معنی بیشتر نمی تواند داشته باشد جز این چند جمله: ما کار خودمان را بلد نیستیم، بگذارید وقت و زمان و فرصت کار خودش را بکند و همین طور از دست برود و در نهایت جمله تنفر برانگیز این مدیریت اینکه ما ۳۰ سال است در فوتبال و استقلال هستیم و کارمان را بلدیم و با فضای مجازی جو زده نمی شویم. واویلا...

17 خرداد 1404