دو امتیاز دیگر از دست رفت و همچنان سه هفته است در حسرت برد به سر می بریم، اولین و آخرین بردمان به همان هفته اول و برد تراکتور برمی گردد و دیگر در حسرت برد همچنان هفته هاست که سخت می گذرد.
تساوی ناامید کننده برابر پیکان (تیمی که استقلال بیشترین برد را در تقابل به آن دارد) حال مان را دوباره بد کرد، هر چند بازی عقب افتاده را دوبار به تساوی کشاندن یک وجه خوشحالی و امیدواری را بوجود آورده است که استقلال تیمی نیست که به این سادگی ها شکست بخورد (البته به جز بازی آسیایی برابر الوصل) اما اینکه هنوز راه بردن را بلد نیست کمی ما را می ترساند.
هر چند با توجه به تمام اتفاقات تکرار شده فصل گذشته از هفته اول تا هفته چهارم دیگر تصمیم نداریم که احساسی جلو برویم و زود صبرمان لبریز شود و خواستار تغییر سرمربی شویم خیر دیگر به این زودی ها نمی خواهیم احساسی شویم.
این فصل هم باید همچنان صبوری کنیم، چند هفته دیگر و حتی حداکثر تا اواخر نیم فصل اول بیشتر می توانیم در مورد این تیم و کادرفنی و بازیکنانش تصمیم بگیریم.
وقت برای تغییر سرمربی هست، وقت برای تغییرات دیگر هم هست، اما تا جایگزین مناسبی پیدا نشود هرگز نمی توانیم داشته هایمان را از دست بدهیم.
صبوری هواداران همچنان باید ادامه داشته باشد هر چند اگر این نتایج همچنان ادامه دار باشد و بازی ها یا با تساوی یا شکست همچنان پیش برود یک جایی شاید حتی زودتر از پایان نیم فصل اول این صبرها لبریز شوند اما فعلا وقت هیچ کاری نیست و بهترین کار صبوری است و بس.

31 شهریور 1404