تعطیلی و توقف 12 روزه لیگ بهترین فرصت برای ریکاوری و استراحت و پیدا کردن دوباره خود خودمان است، اینکه هفته های متوالی یکی پس از دیگری می گذشتند و جز تساوی و شکست هیچ حاصل دیگری عایدمان نمی شد تنها و تنها می خواستیم از این نوارهای پی در پی و قطع نشده فرار کنیم، تنها به دنبال یک راه فرار بودیم برای اینکه دیگر تحمل تساوی های متوالی و شکست های روی اعصاب را نداشتیم و تعطیلی فیفادی بهترین فرصت برای قطع شدن نوار این ناکامی ها بود.
و بر یک چشم برهم زدن این 12 روز هم به پایان رسید و از فردا باید دوباره خودمان را در لیگ پیدا کنیم، از فردا دیگر نباید نه رنگ تساوی را ببینیم و نه شکست را متوجه شویم، از فردا شروع بردهایمان خواهد بود آن هم بدون رودرواسی... هر چقدر در این شش هفته تساوی دیدیم و شکست خوردیم و امتیاز از دست دادیم و در رده هشتم و نهم و دهم ایستادیم بس است.
هر چقدر تحمل کردیم و گفتیم صبوری می کنیم بس است، هر چند تا پایان نیم فصل اول باز هم تحمل می کنیم و صبوری می کنیم تا ببینیم از آن سو (یعنی طرف مقابل که استقلال باشد) آیا روزنه امیدی دیده می شود یا خیر؟ ما صبر و تحمل می کنیم از همین هفته هم صبر و تحمل می کنیم اما باید ببینیم آیا استقلال هم نسبت به قبل از این تعطیلات تفاوتی کرده است؟ آیا به برد اشتیاق پیدا کرده است؟ آیا تغییر محسوس در شیوه و سبک بازی اش دیده می شود؟
صبوری و تحمل هوادار تا جایی منطقی و درست است که تیم محبوبش را در حال پیشرفت و تلاش و تعصب و غیرت ببیند، نه اینکه همچنان تساوی های ناامید کننده و خدای ناکرده شکست های روی اعصاب را دوباره تکرار شده ببیند، آنگاه مطمئنا هیچ آدم عاقلی نمی گوید که همچنان صبر کنید و این تیم درست می شود، آن هم کی حتما نیم فصل دوم؟؟؟!!!
پس لطفا صدای هوادار را در نیاورید، تلاش خودتان را واقعی به کار گیرید تا هوادار با چشم و گوش و پوست و تمام وجودش آن را احساس و درک کند و ببیند، صدای هوادار را در نیاورید تا مشکلی برایتان اتفاق نیفتد، استقلال را واقعا استقلال کنید نه یک تیم معمولی که به میانه ها و انتهای جدول بیشتر علاقه دارد تا بالای جدول.

24 مهر 1404