هنوز یادمان نمی رود که برای آسیایی شدن در فصلی که پر بود از ناکامی و حسرت و اشک و آه چقدر تلاش کردیم، انگار خدا در آخرین لحظات نگاه ویژه ای به ما داشت، نگاه مهربانانه ای به استقلالی ها.
گل دقیقه آخر روزبه چشمی و قهرمانی پر استرس جام حذفی در فصلی که همه جور تلخی و حسرت و اعصاب خوردی و عجیب و غریب های بسیاری دیدیم لذت وصف ناپذیری داشت.
حال که آسیایی شدیم و خداوند نگاه ویژه ای به ما داشت پس چرا قدر این فرصت و هدیه ای که به ما داده شده است را ندانیم.
شکست ناباورانه و عجیب و غریب بازی اول برابر الوصل را هم اگر بخواهیم فاکتور بگیریم، شکست برابر المحرق هرگز قابل پذیرش نبود.
ایستادن در رده آخر بین چهار تیم در جدول با 8 گل خورده و تنها یک گل زده و بدون امتیاز برای استقلال و هواداران واقعا خجالت آور است و قرار نیست این دو شکست در بازی های رفت به سه شکست تبدیل شود و استقلال راهی جز بردن در بازی آخر دور رفت ندارد.
استقلال دومین میزبانی آسیایی اش را برابر تیمی به مراتب ضعیف تر از الوصل و المحرق انجام خواهد داد اما دست کم گرفتن همین تیم هم همچون دو بازی قبلی بسیار خطرناک و دلهره آور است.
استقلال برای اینکه همچنان در رقابت های آسیایی الیت 2 باقی بماند و به دور برگشت بیشتر امید داشته باشد باید اولین برد آسیایی اش را فردا شب برابر الوحدات اردن بدست بیاورد، بردی که برای آبی پوشان که استارت بردن های خود را از هفته گذشته در لیگ را به نمایش گذاشتند دور از دسترس نیست.
شکست و حتی تساوی در بازی فردا شب تنها و تنها یک معنا بیشتر نخواهد داشت و آن این است که ای کاش استقلال قهرمان جام حذفی نمی شد و به آسیا راه نمی یافت تا مایه آبروریزی هوادارانش نمی شد.
امیدواریم لااقل با این جمله کمی به استقلالی ها بربخورد و بیشتر حواسشان را به کسب برد جمع کنند چون چاره ای جز نتیجه برد و کسب سه امتیاز ندارند.

29 مهر 1404