او بعد از گل اینچنین به هوا پرید، من هم با او به هوا پریدم، و چه زیباست شادی گل به یادماندنی که همه با هم برای یک هدف انجام می دهیم... از این شادی ها همچنان می خواهیم، در هر بازی تیم محبوبمان و حتی برای هر گل تیم.. تفاوتی نمی کند، بازی را پرگل ببریم یا تنها با یک گل، مهم برتری استقلال است و محکم ایستادن در صدر... قرار نیست دیگر صدر را از دست بدهیم، هر چند سخت است که از هفته نهم صدرنشینی را آغاز کردن و تداوم آن تا هفته پایانی، اما استقلال قبل تر از اینها هم ثابت کرده حتی توانسته با رکورد یک نیم فصل صدرنشینی حتی به قهرمانی لیگ برسد و یک فصل بعد البته با چنین رکوردی در هفته های پایانی از تکرار دوباره قهرمانی باز ماند... حال می خواهیم با دو تجربه برای سومین بار تمام رکوردها را بنام استقلال بزنیم و به قهرمانی برسیم... برای این استقلال هرگز دور از دسترس نیست.
بله خیلی سخت است و شاید تنها در حرف زدن و نوشتن آسان باشد، اما در عمل و در زمین مسابقه رسیدن به این رکورد آن هم برای سومین بار کمی سخت باشد، اما شما بگویید چه تعداد هواداری فکر این را می کرد که پس از فیفادی تیم محبوبش اینطور چهار برد متوالی بدست بیاورد و یک آن از رده هشتم و نهم به صدرنشینی برسد؟! پس وقتی می توانید این چنین دگرگون شوید برای تثبیت صدرنشینی و رسیدن به هدفی بزرگتر یعنی همانا قهرمانی لیگ یک همت و عزم محکمی می خواهد که شما می توانید..

12 آبان 1404

عصر روز پس از بازی است و هنوز از سردرد نتوانستم به هوش باشم، هنوز تمام اتفاقات بازی لحظه به لحظه آن و تک تک گل های خورده و گل هایی که از روی شانس به ثمر نرسیدند تا این بازی با یک شکست سنگین و دو رقمی به پایان برسد مثل یک فیلم ترسناک و طولانی از پیش چشمانم در حال عبور کردن است.
شاید تا قبل از دقیقه 12 که در همان ابتدای بازی که هنوز گرم آن نشده بودیم دو گل دریافت کردیم و بهت زده بودیم می توانستیم با همان نتیجه شکست را باور کنیم و بپذیریم اما گل های بعدی و همین طور سراسیمگی و آشفتگی که در تمام 11 بازیکن درون زمین دیده شد و هرگز هم تمامی نداشت و اگر بازی تنها 10 دقیقه دیگر ادامه پیدا می کرد و به دقیقه 100 و بیشتر می رسید حتی توقع شاهد بودن گل های هشتم و نهم و... را هم می داشتیم اینگونه تحقیر شدن را هرگز نمی پذیریم!
اینجا نه عذرخواهی سرمربی و نه عذرخواهی مدیریت و نه عذرخواهی تک تک بازیکنان را نمی توانیم بپذیریم اما از طرفی با توجه به تجربه تلخ فصل گذشته دست مان برای اخراج و اعتراض بیشتر هم بسته است، از اتفاقات فصل گذشته درس عبرت گرفته ایم و نمی خواهیم تلخی هایش با تصمیمات اشتباه دوباره در این فصل تکرار شود.
تنها و تنها برد در بازی های آینده می توانم تنها کمی التیام زخم کاری و بزرگی که دیشب بر پیکر سرتاسر پرشور هوادار استقلال وارد آمده است باشد، هواداران آبی در صورتی می توانند عذرخواهی مدیریت و کادرفنی و سپس بازیکنان را بپذیرند که این تیم دیگر به این سادگی ها شکست نخورد چه برسد به تحقیر.

✍️ محمود فخرالحاج

27 شهریور 1404

نمی دانیم چه بنویسیم؟ چه بگوییم؟ چه انتقادی کنیم؟ فریادهای مان را سر چه کسی خالی کنیم؟ ترسناک ترین و کابوس وارترین شب زندگی مان را چطور به صبح رساندیم خدا می داند؟ با چه سر دردی بی خوابی تا صبح گذراندیم خدا می داند؟ کاش استقلال تنها شکست می خورد اما تحقیر نمی شد، کاش تنها سهم هوادار اشک بود و زود تمام می شد اما به ناله نمی رسید، به سردرد نمی رسید، به قلب درد نمی رسید...
این شب تنها یک شب ساده نبود، یک شب طولانی که انگار نمی خواست تمام شود، از آن بازی که هر دقیقه اش به اندازه یکساعت برایمان طولانی شد و یک ۹۰ دقیقه تبدیل به چندین و چند ساعت شد، انگار طولانی ترین بازی تاریخ تیم محبوبمان بود و نتیجه اش تنها تحقیر بود...
صبح که شد، باور نمی کردم که این شب تمام شده است، شبی که هرگز فراموش نمی شود...

✍️ محمود فخرالحاج

27 شهریور 1404

باور اینکه ساپینتو هم در کنفرانس قبل از بازی گفته بود که از بازی دوم بهتر می شویم اما برای بازی فردا به میدان می رویم و می جنگیم و پیش بینی اش در همان نیمه اول به شکل ترسناکی محقق شد برایمان سخت است... اصلا باور کردنی نیست، استقلال حتی در بدترین شکل ممکن خود هم حق شکست خوردن آن هم با چنین نتیجه سنگینی آن هم تنها در یک نیمه را ندارد... آقای ساپینتو، در اولین بازی که افتخار نشستن روی نیمکت تیمتان را پیدا کردید اینطور هواداران آبی را شگفت زده و بهت زده کردید واقعا ممنونیم! تنها می توانیم نیمچه امیدی داشته باشیم که نیمه دوم حداقل بازی را به تساوی سه بر سه برسانیم و بردن در این بازی ..... (نمی دانیم چه بگوییم؟!!!)

✍️ محمود فخرالحاج

26 شهریور 1404

حضور نظری جویباری مدیرعامل باشگاه استقلال در برنامه زنده تلویزیونی بصورت زنده و آشکار مشکلات مدیریتی این باشگاه را بر همگان عیان کرد.
علی نظری جویباری که همیشه از سابقه سی ساله خود در مدیریت باشگاه حرف می زند، حال که پس از سرپرستی و قائم مقام مدیرعامل یا مسئول نقل و انتقالات باشگاه و... به بالاترین جایگاه در باشگاه استقلال که همانا مدیرعاملی است رسیده انگار برای این پست هنوز که هنوز است آمادگی ندارد.
هر چند مدیرعاملی این دو فصل اخیر در باشگاه استقلال با یکی دو دهه گذشته متفاوت است و دیگر مدیرعامل به تنهایی تصمیم گیرنده نهایی امور باشگاه نیست و در کنار خود نماینده هلدینگ یا رئیس هیات مدیره ای را می بیند که ظاهرا اختیاراتش بیش از شخص مدیرعامل است! اما با همه این اوصاف همچنان علی نظری جویباری در طول همین شش، هفت ماه مدیرعاملی خود داستان های عجیب و غریب بسیاری را ساخته است.
اینکه هنوز مدیرعامل باشگاه در برابر ساده ترین سؤالات مجری برنامه تلویزیونی در مورد قرارداد یکی دو بازیکن و اوضاع سرمربی تیم پاسخ های صریح و ساده و روشن کننده ای ندارد و با پاسخ های چالشی که بیشتر هم مجری برنامه و هم بیننده را سردرگم می کند روبرو می کند نشان می دهد که مدیریت باشگاه برای این پست و میز و صندلی کار دارد.
هر چند معتقد هستیم که قرار نیست مدیرعامل باشگاه در یک برنامه تلویزیونی از ریز و درشت و پشت پرده و پیدا و پنهان باشگاه رونمایی کند، اما از طرفی هم معتقدیم که اینگونه پاسخگویی به سؤالات نه تنها آشکار کردن پنهان ها نیست بلکه درماندگی و ناآشنایی با پاسخگویی را به اثبات می رساند.
اینکه مدیرعامل باشگاه بزرگی چون استقلال علاوه بر اینکه باید تخصص بالایی در مدیریت یک باشگاه و سیاست های آن داشته باشد، باید یک سخنگوی خوب، یک زبان با دانش و کاربلد و شیرین برای صحبت کردن داشته باشد، هنوز یادمان نرفته که از قدیم می گفتند که تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد، با این اوصاف مدتهاست که مدیرعامل باشگاه استقلال تا زبان به سخن گشوده است عیب هایش بیشتر از هنرهایش مشخص و معلوم شده اند.
حالا که نظری به تلویزیون رفته و دهان باز کرده تا ضعف هایش عیان شود، ما هواداران استقلال حسرت می خوریم که ای کاش ایشان هرگز به برنامه زنده نمی رفت تا ما امیدوار می ماندیم و به شعارها و سابقه ایشان دلخوش می ماندیم اما حالا معلوم شد که از این تیم مدیریتی هم آبی گرم نمی شود....

✍️ محمود فخرالحاج

21 تیر 1404

واقعا پاک از یاد برده بودیم که در فوتبال نتیجه زیبایی همچون برد هم وجود دارد، آنقدر تساوی پشت تساوی و شکست پشت شکست را دیدیم که دیگر یادمان رفته بود که باید ببریم، اصلا استقلال ساخته شده است برای بردن، ساخته شده است برای سروری، ساخته شده است برای قهرمانی.
انگار یادمان رفته بود این جایگاه یازدهمی اصلا برازنده این نام و این تیم و این هوادارانش نیست.
آنقدر در ناکامی ها غرق شده بودیم که خود را تنها یک ناکام می دیدیم، تا اینکه انگار به ما یادآوری شد که بس است دیگر..
از حالا وقت بازگشت به گذشته پر افتخار است.
این مطلب و متن را از روی احساس و تنها برای این یک برد نمی نویسیم، بلکه بازگشت استقلال را به اصل خود تبریک می گوییم.
هر چند معتقدیم با یک برد هیچ آنچنان چیزی تغییر نکرده است و باید به بردهای متوالی و سریالی رسید، آبی ها مواظب باشند که از بازی بعدی اگر دوباره برد فراموش شود، این قلم تند و پر انتقاد همچنان توانایی نوشتن دارد و رهایتان نخواهد کرد.

7 اردیبهشت 1404

بردیم با اینکه مشکلات و ضعف های گلزنی مان در پس این برد پنهان ماند اما بردیم و همین را می خواستیم.
هر چقدر بگوییم به این برد نیاز داشتیم کم گفته ایم، مهم نیست که با چه نتیجه و چگونه بردیم، مهم برد و صعود بود که باید بدست می آمد، دیگر ادامه این ناکامی ها به صلاح نبود، باید زودتر از اینها طلسم این نبردن ها شکسته می شد، و از این تاخیر بسیار ضرر دیده ایم اما شکسته شدن طلسم نبردن ها بسیار خوب بود.
اینکه سبک بازی استقلال حداقل با بازی گذشته اش برابر هوادار زیاد تفاوتی نمی کرد و همچنان در گلزنی مشکل دارد اما باید به برد می رسید.
از امشب دیگر استقلال نباید رنگ ناکامی را ببیند، این برد باید شروع اولین شب آرامش مان برای ۳ بازی باقیمانده تا پایان فصل و حضور در نیمه نهایی برابر حریف بعدی مان باشد.

6 اردیبهشت 1404